به گزارش خبرگزاری«حوزه» آیت الله علوی بروجردی از اساتید حوزه، امروز در مراسم سوگواری و عزاداری شهادت صدیقه کبری (سلام الله عليها)  گفت: در آستانه شهادت صدیقه کبری (سلام الله عليها) هستیم؛ بانویی که ملقب به ام ابیها است، هویت شیعه، مذهب اهل بیت (عليهم السلام) و هویت اسلام بستگی به این بانو دارد. چون تنها مکتب اصیل همان مکتبی است که اهل بیت (عليهم السلام) می‌گویند. این بانو در حفظ هویت اصیل اسلام و اثبات آن در زمان عمر کوتاهش بسیار کوشید و تلاش ایشان به ثمر نشست. آنچه پیغمبر در حدیث کساء راجع به ایشان فرمود، چیزی نیست که فقط شیعه نقل کرده باشد. مضامین حدیث کساء در کتب عامه همه نقل شده است. موارد و جهاتی که در فضیلت حضرت صدیقه (سلام الله عليها) از رسول اکرم (صلي الله عليه و آله) وارد شده، از جمله « فاطمة بضعة مني فمن أغضبها أغضبني » يا « فاطمة بضعة مني ، فمن آذاها فقد آذاني ، ومن سرها فقد سرني » يا « فاطمة بضعة مني يريبني ما أرابها ، ويؤذيني ما آذاها » هم در کتا‌ب‌های شیعی است و هم در کتاب‌های اهل سنت. تعبیر «فاطمة سیدة النساء العالمین» نیز که از پیامبر (صلي الله عليه و آله) نقل شده هم در کتب شیعی است و هم در کتب اهل سنت.

اهيت نقش حضرت زهرا (س) در فاصله رحلت پیغمبر (ص) تا شهادت حضرت

حتی اگر همه آنها را هم کنار بگذاریم و فقط فاصله رحلت پیغمبر (صلي الله عليه و آله) تا شهادت حضرت صدیقه (سلام الله عليها) را لحاظ کنیم، یعنی فقط گفتار و کردار ایشان را در این دوره زمانی كوتاه لحاظ کنیم به اهمیت و نقش ایشان پی می‌بریم. بارها به بعضی از عزیزان که در مقام تحقیق هستند عرض کرده‌ام که اساساً لازم نیست به منابع شیعه تکیه کنید و از آنها مطلب نقل کنید؛ اگر فقط از کتب عامه هم استفاده کنید هم احراق بیت از آن بیرون می‌آید و هم سقط جنین و هم جهات دیگر مانند فرمايش وجود مقدس امام صادق (عليهم السلام) كه فرمود: «وَ کانَ سَبَبُ وَفاتِها اَن قُنْفُذَ مَوْلی عُمَرَ لَکَزَها بِنَعْلِ السیْفِ بِاَمْرِهِ فَاَسْقَطَتْ مُحْسِنا». همه اینها مطالبی است که از منابع عامه درمی‌آید.

تغافل عامدانه عامه از سرنوشت حضرت زهرا (سلام الله عليها) پس از وفات پیامبر (صلي الله عليه و آله)

ما فقط یک پرسش داریم: چرا اینها اصرار دارند که در خصوص این دوره هفتاد و پنج روزه یا نود و پنج روزه بحث و صحبتی نشود؟ آنها در کتاب‌هایی که به‌روز می‌نویسند فاطمه زهرا (سلام الله عليها) را تعظیم می‌کنند و بزرگ می‌دارند، اما همه آنچه می‌گویند مربوط به قبل از وفات پیغمبر (صلي الله عليه و آله) است، اما درباره بعد از وفات پیغمبر (صلي الله عليه و آله) هیچ چیز نمی‌گویند. حتی درباره خطبه ایشان در مسجد، که در بلاغات النساء آمده و به اصطلاح جز شاهکارهای زنان در ادبیات عرب است، نقل مي كند اما نه به عنوان اعتقاد خودش، بلکه به عنوان متونی زیبا که شاهکار ادبی است؛ ولي آقايان هيچ بر محتوای خطبه تکیه‌ای نمی‌کنند؛ و نيز درباره خطبه ایشان برای زنان مدینه چیزی نمی‌گویند. درباره رفتاری که با ایشان شده و نیز منش ماندگاری که از ایشان به جا مانده چیزی نمی‌گویند؛ وقتی ایشان فرمود: «غسلنی فی اللیل کفنی فی اللیل دفنی فی اللیل»؛ اینها سخنانی ماندگار از ایشان است؛ اگر کسی به حضرت زهرا (سلام الله عليها) رسید نمی‌تواند از اینها غفلت کند. پیغمبر (صلي الله عليه و آله) فقط یک دختر داشت که در فاصله‌ای کوتاه بعد از پیغمبر از دنیا رفت؛ چه شد که مردمی که عاشق پیغمبر (صلي الله عليه و آله) بودند در تشییع جنازه و نماز دخترش نبودند؟ وقتی بقیع می‌روید تمام صحابه، حتی غلام حبشی که از آفریقا آمده و مسلمان شده، قبر مشخصی دارد، اما فاطمه زهرا (سلام الله عليها) قبر ندارد و قبرش مخفی است. چرا اولیای حکومت بر فاطمه (سلام الله عليها) نماز نخواندند؟ «لانها اوصيك بذلک».

اهمیت وصیت‌نامه حضرت زهرا (سلام الله عليها) و پیام آن

اما وصیت‌نامه ایشان پیامی است ماندگار که قدر و ارزش حضرت و اهمیت حرکت و رسالت ایشان را نشان می‌دهد و اگر همه هم بخواهند از عظمت کار ایشان بکاهند یا اساساً آن را نادیده بگیرند همین چند کلمه وصیت حضرت زهرا (سلام الله عليها) ماندگار است و ولایت امیرالمؤمنین را حفظ می‌کند. بعد از وفات حضرت صدیقه (سلام الله عليها) جفای فراوانی در حق امیرالمؤمنین (عليه السلام) کردند که بُخاری بخشی از آن را نقل می‌کند. شعری هم هست که گاه در روضه‌ها خوانده می‌شود. حضرت صدیقه (سلام الله عليها) به علی (عليه السلام) می‌گوید:

گفتا شنیده‌ام که خلق سلامت نمی‌کنند                  گفتا مگو، جواب سلامم نمی‌دهند

مضمون این شعر را بخاری نقل می‌کند. بعد از صدیقه کبری (سلام الله عليها)، وضعیت علی (عليه السلام) به گونه‌ای شد که حاضر نبودند ایشان از کوچه‌ای که همیشه عبور می‌کرد عبور کنند. این اتفاقات افتاده است، ولی در چنین اوضاع و احوالی علی بن ابیطالب (عليه السلام) زبانش باز نیست تا بگوید بر فاطمه (سلام الله عليها) چه گذشته و حرکت و رسالتش چه بوده است، اما همان وصیت فاطمه (سلام الله عليها) حتی علی بن ابی‌طالب (عليه السلام) را هم بعد از وفات زهرا (سلام الله عليها) حفظ می‌کند. هر کسی علی (عليهم السلام) را می‌بیند می‌گوید علی (عليه السلام) همسر دختر پیامبری است که قبرش مخفی است و نماز میتش را اولیای حکومت نخواندند. حضرت زهرا (سلام الله عليها) وقتی می‌خواستند وصیت کنند، علی (عليه السلام) را خواست و به ایشان گفت من وصایایی دارم. اگر می‌توانی عمل کنی و وعده می‌دهی که عمل کنی وصیتم را بگویم و الا به ابن‌زبیر خواهم گفت.  حضرت علی (عليه السلام) فرمودند: «نه زهرا جان! هر چه بگویی عمل خواهم کرد»؛ و عمل کرد. حتی در جایی که می‌خواستند قبرها و شبیه قبرها را نبش کنند، علی بن ابیطالب بیرون آمد و نگذاشت و گفت این وصیت باید محفوظ بماند. لذا ایشان بسیار مقید بود که به وصیت‌نامه عمل کند. بعدها شخص عالمی تحقیق می‌کرد و به این نتیجه رسید که جایی که صدیقه کبری (سلام الله عليها) دفن شده خانه خودش است؛ و قبر ایشان نه در مسجد است و نه بین منبر و محراب. نقل می‌کنند که همین شخص، کسی را که احتمالاً حجة بن الحسن (صلوات الله و سلامه علیه) یا خود حضرت صدیقه (سلام الله عليها) بود، در خواب دید که به او گفتند: چه اصراری داری که جای قبر را مشخص کنی. حتماً جهتی در این کار است که این قبر مخفی باشد؛ این قبر باید مخفی بماند تا روزی که فرزند منجی و منتقم ایشان بیاید و این قبر را آشکار کند.

ما در آستانه شهادت صدیقه کبری (عليهم السلام) هستیم؛ مصیبتی که حتی سیدالشهدا (عليهم السلام)، زینب کبری (سلام الله عليها) و همه ائمه (عليهم السلام) بر آن گریه می‌کنند. در احوال امام جواد (عليه السلام) هم این مسئله را می‌بینیم. ایشان، در دوران کودکی، در محضر آقا علی بن موسی الرضا (عليه السلام) وقتی ذکر مصیبت فاطمه زهرا (سلام الله عليها) شد می‌گریستند و برای مادرشان عزا می‌گرفتند. برخی خواسته‌اند بگویند عزاداری حضرت صدیقه (سلام الله عليها) دلیلی ندارد، ولی ما معتقدیم دلیل دارد و باید برای ایشان ذکر مصیبت شود تا پیام رسالت و حرکت ایشان زنده بماند. بنابراین، تقاضا می‌کنم، ولو اینکه این تقاضا لغو باشد، که یاد ایشان و رسالتشان را گرامی بداریم. نیازی نیست به مردم بگوییم؛ چون خودشان انجام می‌دهند و ما را هم به کار می‌کشند. سال گذشته شهادت صدیقه کبری (سلام الله عليها) مصادف با نوروز شد، ولی مردم حرمت نگه داشتند؛ و امسال که اساساً قبل از نوروز هم هست حتماً مراسم ایشان به‌خوبی برگزار می‌شود. امیدواریم ما هم در این قصه بهره‌مند باشیم و انجام وظیفه کنیم و رسالتی را که بر عهده ما است انجام دهیم.